Antibiotische therapie is de steunpilaar van de behandeling van prostaatontsteking. Antibiotica voor prostatitis zijn onderverdeeld in verschillende groepen. De keuze van een medicijn hangt af van de aard van het ontstekingsproces en de kenmerken van het beloop van de ziekte bij de patiënt. Vaak ontwikkelen pathogene micro-organismen resistentie tegen de werkzame stof van het medicijn. In dergelijke gevallen wordt antibiotische therapie gekozen rekening houdend met de gevoeligheid van pathogene agentia voor bepaalde actieve stoffen, en worden medicijnen alleen voorgeschreven na bacteriële analyse van prostaatsap.
Waarom zijn antibiotica nodig?
Bij een verergering van prostatitis is het stoppen van het ontstekingsproces de eerste prioriteit. Hiervoor is antibacteriële therapie geïndiceerd, omdat alleen antimicrobiële geneesmiddelen het pathogene agens dat het ontstekingsproces veroorzaakt, snel kunnen elimineren.
Symptomatische behandeling zonder het gebruik van antibacteriële geneesmiddelen is niet effectief en geeft slechts tijdelijke resultaten. Alle ontstekingsremmende, pijnstillende en koortswerende geneesmiddelen voor prostatitis worden alleen gebruikt als aanvulling op de behandeling met antibiotica.
Door ziekteverwekkers uit te bannen:
- verlichten pijnsyndroom;
- normaliseren van de lichaamstemperatuur;
- verbetering van de urodynamica;
- normaliseren van de prostaatfunctie.
Antibiotica voor prostatitis bij mannen kunnen dus niet alleen het ontstekingsproces elimineren, maar ook de symptomen verminderen. De verbetering van het welzijn is te wijten aan het wegnemen van de zwelling van het ontstoken orgaan. Het ontstoken orgaan wordt altijd groter en zet druk op de omliggende weefsels, wat pijn veroorzaakt.
Antibiotica behandelen zowel de symptomen als de oorzaak van de ziekte.
Het belangrijkste voordeel van antimicrobiële stoffen is snelle actie en gebruiksgemak. Behandeling van prostatitis met antibiotica wordt uitgevoerd met pillen, injecties of het gebruik van zetpillen.
Om medicijnen echt snel te laten werken, moet u ze strikt volgens de instructies van uw arts kiezen. Om het type pathogene micro-organismen te bepalen, is het in de eerste plaats noodzakelijk om een reeks onderzoeken te ondergaan - een bacteriële studie van de samenstelling van de secretie van de prostaatklier. Alleen de bepaling van de veroorzaker van het ontstekingsproces garandeert de keuze van optimale geneesmiddelen die exacerbaties snel zullen verlichten.
Het is belangrijk op te merken dat antibiotica voor prostatitis alleen geïndiceerd zijn voor de behandeling van infectieuze vormen van de ziekte, zowel acuut als chronisch. Bij niet-infectieuze ontstekingen, waarvan de ontwikkeling te wijten is aan leeftijdsgerelateerde veranderingen of een schending van het trofisme van de prostaat, is het gebruik van antimicrobiële geneesmiddelen ongepast, evenals met adenoom.
Soorten medicijnen
Bij de behandeling van prostaatontsteking gaat de voorkeur uit naar breedspectrumgeneesmiddelen die werkzaam zijn tegen een groot aantal pathogenen. Deze keuze wordt verklaard door het feit dat prostatitis in sommige gevallen wordt veroorzaakt door de gelijktijdige werking van verschillende soorten ziekteverwekkers tegelijk.
De volgende medicijnen zijn effectieve antibiotica voor prostatitis:
- fluorochinolonen;
- cefalosporines;
- macroliden;
- tetracyclines;
- penicillines.
Elk type medicijn is alleen effectief voor bepaalde groepen bacteriën.
Elk van de vermelde antibiotica voor prostatitis is actief tegen bepaalde micro-organismen. Medicijnen uit verschillende groepen zijn onderling uitwisselbaar, in het geval dat de ontsteking wordt veroorzaakt door opportunistische micro-organismen, bijvoorbeeld E. coli.
Fluoroquinolonen
Antimicrobiële geneesmiddelen van de fluoroquinolongroep verwijzen alleen voorwaardelijk naar antibacteriële geneesmiddelen. In termen van hun farmacologische werking vertonen deze middelen een uitgesproken antibacteriële werking, maar qua samenstelling zijn het geen antibiotica.
Het belangrijkste verschil tussen fluorochinolonen en breedspectrumantibiotica is hun synthetische samenstelling. Fluoroquinolonen hebben, in tegenstelling tot antibiotica uit de groep van penicillines of tetracyclines, geen natuurlijke analogen. Dit is het belangrijkste voordeel van geneesmiddelen in deze groep - aangezien er geen natuurlijke substituten zijn voor de werkzame stof, betekent dit dat ziekteverwekkers geen resistentie kunnen ontwikkelen en dat de behandeling van chronische prostatitis met een antibioticum fluorochinolon effectiever zal zijn.
Geneesmiddelen in deze groep zijn actief tegen de meeste bacteriën, waaronder seksueel overdraagbare aandoeningen (chlamydia, Trichomonas). Tegenwoordig is fluoroquinolon het beste medicijn voor de behandeling van indolente bacteriële prostatitis. Onder voorbehoud van de juiste dosering en de juiste medicijnkeuze, vertonen fluorochinolonen een snel therapeutisch effect en veroorzaken ze een minimum aan bijwerkingen in vergelijking met antibiotica. De medicijnen in deze groep zijn giftig, dus het is belangrijk om je aan het door de arts aanbevolen behandelingsregime te houden.
Bij chronische bacteriële ontstekingen worden geneesmiddelen van deze groep gedurende een lange cursus van 3-4 weken gebruikt.
De lijst met geneesmiddelen in de fluoroquinolongroep is vrij uitgebreid, daarom moet u een specialist raadplegen om het optimale medicijn te kiezen. Volgens voorschrift van de arts kunnen het regime en de duur van de behandeling worden aangepast.
Penicillines
In de meeste gevallen schrijven artsen penicillinegeneesmiddelen voor voor de eerste episode van prostatitis. Een dergelijk antibioticum voor prostatitis wordt goed verdragen door het lichaam en heeft een uitgesproken therapeutisch effect, dat de activiteit van een aantal opportunistische bacteriën die een ontsteking van de prostaat veroorzaken, onderdrukt.
De meeste mensen zijn resistent tegen deze groep medicijnen. Dit komt door het feit dat penicillines de afgelopen 50 jaar worden gebruikt om bacteriële ontstekingen te behandelen. Om het therapeutische effect te vergroten, wordt het gebruik van gecombineerde antibiotica voor de behandeling van prostatitis bij mannen toegepast - dit zijn geneesmiddelen met penicillines en clavulaanzuur.
Door het gebruik van gecombineerde geneesmiddelen kunt u snel een therapeutisch effect verkrijgen. Deze medicijnen worden goed verdragen, hebben weinig bijwerkingen en zijn betaalbaar, waardoor ze populair zijn. Onder de vormen van afgifte zijn zetpillen voor prostatitis met antibiotica, tabletten en capsules, oplossingen voor intramusculaire injecties. Ondanks het feit dat injecties met antibiotica ontstekingen snel kunnen stoppen, geven mannen de voorkeur aan de tabletvorm van medicijnen vanwege het gemak van toediening.
Artsen en patiënten spreken goed over deze producten en merken op:
- uitgesproken antibacterieel effect;
- handig vrijgaveformulier;
- aanvaardbare kosten;
- minimale bijwerkingen.
Dankzij het clavulon in zijn samenstelling dringen de preparaten goed rechtstreeks door in de weefsels van de prostaatklier.
Geneesmiddelen in deze groep worden gedurende drie weken ingenomen. De maximale dosering is 1 g actief ingrediënt per dag, wat gelijk is aan 1-2 tabletten, afhankelijk van de vorm van afgifte.
Vaak veroorzaken deze medicijnen een verstoring van het maagdarmkanaal, wat zich uit in diarree, misselijkheid en maagpijn. Om het negatieve effect op de slijmvliezen te minimaliseren, dient u uw arts te raadplegen over de benoeming van probiotica.
Tetracyclines
Het gebruik van tetracycline-antibiotica voor de behandeling van prostatitis bij mannen is de afgelopen jaren afgenomen. Dit komt door een groot aantal bijwerkingen en onvoldoende opname van de werkzame stof in de weefsels van de ontstoken prostaat.
Het voordeel van medicijnen in deze groep is een uitgesproken werking tegen chlamydia en ureaplasma. Het nadeel is een negatief effect op het maagdarmkanaal, een groot aantal gevallen van individuele intolerantie en negatieve reacties van het lichaam.
Vanwege het risico op complicaties, mag u deze groep geneesmiddelen niet alleen gebruiken. Het behandelingsregime en de duur van de therapie worden door de arts op individuele basis gekozen.
Macrolides
Wanneer u zich afvraagt welke antibiotica kunnen worden gebruikt voor prostatitis, geven velen de voorkeur aan macroliden. Geneesmiddelen van deze groep komen vrij vaak voor, ze worden vooral vaak voorgeschreven in gevallen van ineffectiviteit van andere geneesmiddelen, wat gebeurt wanneer pathogene micro-organismen resistentie ontwikkelen.
In tegenstelling tot andere antibiotica, hebben macroliden een klein aantal toepassingen. Deze medicijnen worden alleen voorgeschreven voor ontstekingen veroorzaakt door chlamydia-, ureaplasma- en gonokokkeninfectie.
Ondanks het feit dat het werkingsmechanisme van deze medicijnen op de ontstoken prostaat niet precies wordt begrepen, is het belangrijkste voordeel van de medicijnen een lage toxiciteit en minimale bijwerkingen. Samen met een redelijk betaalbare prijs, maakt dit het medicijn tot een populaire remedie tegen prostatitis bij mannen.
Het verloop van de behandeling hangt af van de ernst van het ontstekingsproces en duurt gemiddeld ongeveer drie weken. Preparaten van de macrolidegroep worden geproduceerd in de vorm van tabletten, evenals oplossingen voor injecties, dus deze laatste zijn niet wijdverspreid onder patiënten vanwege het ongemak van het gebruik.
Cefalosporines
Antibiotica van de cefalosporinegroep zijn een van de meest effectieve geneesmiddelen voor bacteriële prostatitis. De medicijnen werken snel om de symptomen een paar dagen na het begin van de behandeling te verlichten. Vanwege de betaalbare kosten zal het verloop van de medicamenteuze behandeling voor iedereen goedkoop en betaalbaar zijn. Medicijnen worden goed door het lichaam geaccepteerd en hebben praktisch geen bijwerkingen, maar ze hebben één belangrijk nadeel: ze worden alleen geproduceerd in injectieoplossingen. Thuis kan niet iedereen zichzelf een injectie geven, daarom wordt de behandeling met cefalosporines voornamelijk in een ziekenhuis uitgevoerd.
Het behandelingsregime voor prostatitis met deze geneesmiddelen wordt door een arts gekozen. Gewoonlijk wordt gedurende 7-14 dagen 1 injectie van het medicijn per dag voorgeschreven.
De arts beslist welk medicijn hij kiest na onderzoek van de patiënt. Geneesmiddelen in deze groep worden gekenmerkt door een breed werkingsspectrum, maar zijn inactief tegen chlamydia.
Lijst met medicijnen in tabletten
Het is het gemakkelijkst om prostatitis thuis te behandelen met pillen of capsules. Populaire groepen medicijnen in deze vorm van uitgave:
- penicillines;
- macroliden;
- fluorochinolonen;
- tetracyclines.
Hoe ontstekingen te behandelen, evenals de duur van de kuur en het regime - het hangt af van de dosering van het medicijn en de vorm van de ziekte. Antibiotische therapie duurt 10-12 dagen voor acute ontsteking en drie weken voor chronische ontsteking.
Het wordt aanbevolen dat antibiotica-tabletten onmiddellijk na de maaltijd worden ingenomen. Het is raadzaam de capsule elke dag op hetzelfde tijdstip te drinken. Als het medicijn meerdere keren per dag wordt gebruikt, moeten de tijdsintervallen tussen de doses hetzelfde zijn.
Antibiotische zetpillen
Een andere handige vorm van huismiddeltje zijn rectale antibiotische zetpillen.
De duur van de behandeling is 7-21 dagen, afhankelijk van de ernst van de symptomen. Om het beste therapeutische effect te bereiken, schrijven artsen vaak het gelijktijdige gebruik van zetpillen en het gebruik van antibiotica in tabletten voor, terwijl geneesmiddelen met verschillende actieve stoffen worden geselecteerd. Met deze combinatietherapie kunt u het ontstekingsproces zo snel mogelijk stoppen.
Kaarsen worden eenmaal per dag gebruikt. Ze worden voor het slapengaan rectaal ingebracht.
Voorzorgsmaatregelen
Alle antibacteriële geneesmiddelen hebben een aantal contra-indicaties. Deze lijst moet worden gelezen voordat u het geneesmiddel gaat gebruiken. Absolute contra-indicaties voor het nemen van antibiotica:
- individuele intolerantie;
- acuut nierfalen;
- acuut leverfalen;
- gelijktijdige inname met alcohol.
De meeste bijwerkingen die verband houden met antibiotische therapie komen uit het maagdarmkanaal. Deze omvatten intestinale dysbiose, diarree, maagpijn, misselijkheid met braken.
Als er ongewenste reacties van het lichaam optreden, is het toegestaan om het medicijn te vervangen door een medicijn met een andere werkzame stof in de samenstelling. Het voorschrijven van fluoroquinolonen om penicilline-antibiotica te vervangen met de ontwikkeling van bijwerkingen of intolerantie voor de laatste, wordt vrij vaak toegepast. Desalniettemin moeten analogen door een arts worden geselecteerd, afhankelijk van de kenmerken van reacties op geneesmiddelen.